នៅក្នុងក្រុម HEVBTP អ្នកជំងឺ 32% ត្រូវបានផ្សំជាមួយនឹងជាលិកាផ្សេងទៀត ឬការខូចខាតរចនាសម្ព័ន្ធ ហើយអ្នកជំងឺ 3 នាក់ (12%) មានរបួសសរសៃឈាម popliteal ដែលទាមទារការជួសជុលវះកាត់។
ផ្ទុយទៅវិញមានតែ 16% នៃអ្នកជំងឺនៅក្នុងក្រុមដែលមិនមែនជា HEVBTP មានការរងរបួសផ្សេងទៀត ហើយមានតែ 1% ប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការការជួសជុលសរសៃឈាម popliteal ។លើសពីនេះទៀត 16% នៃអ្នកជំងឺ EVBTP មានរបួសសរសៃប្រសាទផ្នែកខ្លះ ឬពេញលេញ និង 12% មានរោគសញ្ញាកំភួនជើង ធៀបនឹង 8% និង 10% នៃក្រុមត្រួតពិនិត្យរៀងគ្នា។
ប្រព័ន្ធចាត់ថ្នាក់ការបាក់ឆ្អឹងលើខ្ពង់រាប tibial បែបប្រពៃណី ដូចជាការចាត់ថ្នាក់ Schatzker Moore និង AO/OTA ត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីជួយគ្រូពេទ្យវះកាត់កំណត់អត្តសញ្ញាណរបួសដែលពាក់ព័ន្ធ និងបង្កើតផែនការព្យាបាល។
ការបាក់ឆ្អឹងទាំងនេះជាធម្មតាត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ជា AO C និង Schatzker V ឬ VI
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពជាក់លាក់នៃប្រភេទនៃការបាក់ឆ្អឹងនេះអាចត្រូវបានគេមើលរំលងដោយការចាត់ថ្នាក់នេះ ដែលអាចទុកឱ្យអ្នកជំងឺមួយចំនួនមានជំងឺដែលមិនចាំបាច់នៅក្នុងវត្តមាននៃផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរនៃប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ។
យន្តការនៃការរងរបួសនៃ HEVBTP គឺស្រដៀងគ្នាទៅនឹងការបាក់ឆ្អឹង tibial plateau anteromedial រួមបញ្ចូលគ្នាជាមួយនឹងការរងរបួសស្មុគស្មាញខាងក្រៅក្រោយនិងការដាច់នៃសរសៃចង cruciate ក្រោយ
ដូច្នេះសម្រាប់ការបាក់ឆ្អឹងនៃខ្ពង់រាប tibial anteromedial ការយកចិត្តទុកដាក់គួរតែត្រូវបានបង់ទៅការរងរបួសនៃផ្នែក posterolateral នៃសន្លាក់ជង្គង់។
នៅក្នុងការសិក្សាបច្ចុប្បន្ន របួសដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងករណីរបស់យើង ជារឿយៗស្រដៀងទៅនឹងការបាក់ឆ្អឹងនៃតំបន់ខ្ពង់រាប tibial ។ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ផ្ទុយទៅនឹងការរងរបួសជាលិកាទន់នៃសរសៃចងឆ្អឹងកងក្រោយ ឬក្រោយខ្នង ការរងរបួសនៅក្នុងករណីទាំងនេះមានលក្ខណៈឆ្អឹង ហើយត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាការបាក់ឆ្អឹងនៃភាពតានតឹងនៅលើ metaphysis ឬខ្ពង់រាបក្រោយ។
ច្បាស់ណាស់ ការកំណត់អត្តសញ្ញាណទម្រង់របួស គឺជាអ្វីដែលអនុញ្ញាតឱ្យគ្រូពេទ្យវះកាត់ព្យាបាលអ្នកជំងឺបាក់ឆ្អឹងបានយ៉ាងល្អប្រសើរ។ការកំណត់អត្តសញ្ញាណគឺអាចធ្វើទៅបានដោយការទទួលបានក្នុងពេលដំណាលគ្នានៃរូបភាពពហុផែនការ និង tomography គណនាដើម្បីកំណត់ subtleties នៃរបួស។
វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការទទួលស្គាល់សារៈសំខាន់នៃរបួសនេះ ដែលជារបួសដែលទាក់ទងយ៉ាងសំខាន់។
Moore បានទទួលស្គាល់ថាប្រភេទមួយចំនួននៃការរងរបួសលើខ្ពង់រាប tibial មិនត្រូវបានញែកដាច់ពីគេទេ ប៉ុន្តែតំណាងឱ្យវិសាលគមនៃការរងរបួសដែលរួមមានរបួសសរសៃចង និងសរសៃប្រសាទ។
ដូចគ្នានេះដែរនៅក្នុងការសិក្សានេះ ការបាក់ឆ្អឹងនៃតំបន់ខ្ពង់រាប tibial និង varus tibial bicondylar ត្រូវបានគេរកឃើញថាត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងហានិភ័យខ្ពស់នៃការរងរបួសផ្សេងទៀត 32% រួមទាំងរបួសសរសៃឈាម popliteal របួសសរសៃប្រសាទ peroneal និងរោគសញ្ញាផ្នែក។
សរុបមក ការបាក់ឆ្អឹងខ្ពង់រាប tibial hyperextension និង varus bicondylar tibial គឺជាគំរូតែមួយគត់នៃការបាក់ឆ្អឹងខ្ពង់រាប tibial ។លក្ខណៈពិសេសនៃការថតរូបនៃរបៀបនេះគឺ
(1) ការបាត់បង់ជម្រាលក្រោយធម្មតារវាងយន្តហោះ sagittal និងផ្ទៃ tibial articular
(2) ការបាក់ឆ្អឹងនៃសរសៃពួរក្រោយ
(3) ការបង្ហាប់នៃ Cortex ផ្នែកខាងមុខ, ការខូចទ្រង់ទ្រាយ varus នៅលើទិដ្ឋភាព coronal ។
គ្រូពេទ្យវះកាត់គួរតែទទួលស្គាល់ថារបួសនេះអាចកើតឡើងបន្ទាប់ពីយន្តការរបួសថាមពលទាបចំពោះមនុស្សវ័យចំណាស់ដែលមានកម្រិតខ្ពស់នៃរបួសសរសៃប្រសាទ។យុទ្ធសាស្រ្តកាត់បន្ថយ និងអសកម្មដែលបានពិពណ៌នាអាចត្រូវបានប្រើដើម្បីព្យាបាលរបៀបនៃការរងរបួសនេះ។
ពេលវេលាផ្សាយ៖ ឧសភា-១៦-២០២២